Krajobrazy przyrodniczo-kulturowe
Krajobrazy przyrodniczo-kulturowe zostały ukształtowane w wyniku wspólnego działania procesów naturalnych oraz świadomych modyfikacji pokrycia terenu i struktury przestrzennej przez człowieka. W obrębie tej kategorii zostały wyróżnione trzy typy: 6 - wiejskie, 7 - mozaikowe oraz 8 - podmiejskie i osadnicze. W ich obrębie wyznaczono ogółem 13 podtypów.
Jak wynika z Audytu krajobrazowego województwa śląskiego krajobrazy przyrodniczo-kulturowe zajmują niemal 53,4% powierzchni regionu. W tej grupie wydzielono 965 jednostek krajobrazowych, co odpowiada niemal 55,5% wszystkich jednostek krajobrazowych w województwie. Największe powierzchnie w tej grupie zajmują krajobrazy typu wiejskiego (39,8% województwa). Pozostałe typy cechują się mniejszym udziałem powierzchniowym – mozaikowe obejmują 8,5%, a podmiejskie i osadnicze 5,1%. Niemal dwukrotnie wyższa powierzchnia krajobrazów mozaikowych od podmiejskich i osadniczych dowodzi silnego rozpraszania inwestycji i zabudowy w terenach otwartych i stopniowej utraty charakterystycznych cech przez krajobrazy do niedawna wiejskie. Spośród 183 krajobrazów priorytetowych w regionie 51 to krajobrazy przyrodniczo-kulturowe.
Spomiędzy zawartych w klasyfikacji podtypów krajobrazów przyrodniczo-kulturowych na terenie województwa śląskiego nie zidentyfikowano jedynie podtypu 6f – krajobrazów wiejskich z przewagą wielkoobszarowych sadów i plantacji. Ten typ krajobrazu jest związany ze specyficznymi krajobrazami wiejskimi niejednokrotnie o dużych tradycjach, związanych z przygotowaniem gospodarki do wielkotowarowej produkcji sadowniczej. Takie kompleksy sadów występują na północy województwa, w okolicach Mstowa, jednak ze względu na niedostatecznie dużą powierzchnię (nie spełniają limitu 100 ha) nie zostały wyodrębnione jako samodzielny podtyp krajobrazu. Sady w tym przypadku stanowią powierzchniowy element strukturalny krajobrazów 6b i 6c.
Czytaj więcej:
