Dorzecze Wisły (z wyłączeniem dorzecza Pilicy)

Wody dorzecza Górnej Wisły charakteryzują się dużą zmiennością czynników abiotycznych i biotycznych, mających wpływ na skład ichtiofauny. Fizykochemiczne parametry wody zmieniają się od wartości typowych dla wód oligotroficznych i wolnych od zanieczyszczeń (np. przyźródłowe odcinki potoków górskich) do wartości świadczących o przeżyźnieniu i zanieczyszczeniu w stopniu wykraczającym poza obowiązujące normy jakości (np. niektóre zbiorniki zaporowe oraz rzeki odbierające ścieki komunalne i przemysłowe). Występują tu różne typy wód płynących: od potoków zbyt małych by mogły tworzyć siedliska odpowiednie dla ichtiofauny aż do średniej wielkości rzek nizinnych. Wody stojące również wykazują duże zróżnicowanie: od niewielkich zbiorników naturalnych (np. zanikające starorzecza) do zaznaczających się w krajobrazie dużych kompleksów stawów rybnych i zbiorników zaporowych, z których największy – Zbiornik Goczałkowice – przekracza 30 km2 powierzchni.

W skład współczesnej ichtiofauny dorzecza Górnej Wisły w granicach województwa śląskiego zaliczanych jest 36 rodzimych gatunków – jeden gatunek minoga i 35 gatunków ryb. Oprócz gatunków rodzimych na omawianym terenie spotykane są 3 gatunki ryb obcego pochodzenia (karp, karaś srebrzysty i czebaczek amurski), a prawdopodobna jest także obecność czwartego gatunku – trawianki. Taksony wymarłe w dorzeczu to 1 gatunek minoga oraz 2 gatunki i 1 forma ryby.