Dorzecze Odry (z wyłączeniem dorzecza Warty)
Ze względu na uwarunkowania geomorfologiczne cieki dorzecza Górnej Odry różnią się między sobą parametrami hydrologicznymi, co w głównej mierze determinuje różnice w naturalnym składzie gatunkowym ryb.
Aktualny stan ichtiofauny omawianego obszaru to całkowita lub częściowa jej degradacja. Rzeki Ruda, Psina i Bierawka mają nieliczną faunę ryb, głównie z powodu licznych barier (jak np. jazy czy stopnie regulacji) w korycie. Ichtiofauna wielu rzek jest uboga i składa się głównie z gatunków pospolitych, jak płoć, okoń, kiełb i śliz. Żyjące w dorzeczu Odry ryby charakteryzują się również małymi rozmiarami, co przekłada się na niską łączną biomasę tej grupy organizmów. Tylko nieliczne fragmenty cieków, w których odnotowano bogatszą jakościowo i ilościowo faunę ryb i minogów (zwykle w mniejszych dopływach) stanowią refugia dawnej ichtiofauny tego obszaru i wymagają pieczołowitej ochrony. Rzeki rozpatrywanego dorzecza mają charakter wyżynny przechodzący w nizinny i są dość podobne pod względem zespołów ichtiofauny. Odmienny charakter ma natomiast Olza, w której występują gatunki obszarów górskich i podgórskich, takie jak strzebla potokowa i pstrąg potokowy.
Ogólna liczba rodzimych gatunków ryb i minogów stwierdzanych współcześnie w dorzeczu Odry wynosi 35 (1 gatunek minoga i 34 gatunki ryb). Ponadto 3 gatunki: jesiotra ostronosego, łososia, minoga rzecznego i jedną formę gatunku współcześnie występującego (troć wędrowną) uznano za wymarłe. Niepokojącym zjawiskiem jest też odnotowanie w omawianym dorzeczu aż 9 gatunków obcych w faunie Polski (pstrąg tęczowy, karp, karaś srebrzysty, sumik karłowaty, amur, tołpyga biała, tołpyga pstra, czebaczek amurski i tilapia nilowa).
