Rzeźba nizinna

Typowa rzeźba nizinna występuje w zachodniej części województwa tam, gdzie Wyżyna Śląsko-Krakowska przechodzi stopniowo w Nizinę Śląską. Reprezentowana jest ona przez monotonny krajobraz obniżeń denudacyjnych między progami strukturalnymi, najbardziej klasycznie wykształcony w obrębie szerokiej doliny Małej Panwi, otwierającej się na Równinę Opolską. Dolina/Obniżenie Małej Panwi wcina się klinem od zachodu w Wyżynę Śląską, dlatego niektórzy badacze traktują ją jako część Równiny Opolskiej, zaliczanej do Nizin Środkowopolskich. Współczesna rzeźba powstała głównie w wyniku erozyjno-denudacyjnego przekształcania powierzchni zasypanej podczas zlodowacenia odrzańskiego i warciańskiego piaszczystymi osadami wodnolodowcowymi i rzecznymi. Rozległe, niskie i równinne działy przecięte są tu płaskodennymi dolinami rzecznymi i przemodelowane przez procesy eoliczne.

Krajobraz nizinny obecny jest również w południowo-zachodniej części województwa, reprezentowany przez dolinę rzeczną Odry z licznymi meandrami i polderami. Odmienny charakter ma położony na zachód od doliny Płaskowyż Głubczycki. Jest on pagórkowatą wysoczyzną lessową o niewielkim nachyleniu stoków. Jego maksymalna wysokość wynosi około 300 m n.p.m.